اولین

ما چون دو دریچه روبروی هم
آگاه ز هر بگو مگوی هم
هر روز سلام و پرسش و خنده
هر روز قرار روز آینده

عمر آیینه بهشت اما آه
بیش از شب و روز تیر و دی کوتاه

اکنون دل من شکسته و خسته ست
زیرا یکی از دریچه ها بسته ست
نه مهر فسون نه ماه جادو کرد 

 
نفرین به سفر که هرچه کرد او کرد
نفرین به سفر که هرچه کرد او کرد 

دلم می خواد یه چیزی بنویسم.اما نمی تونم.فقط تو این لحظه همین شعر تو ذهنم تداعی می شه.دلم برای دستات که می ذاشتی روی پام تنگ شده لاله جونم.هنوزم عاشقتم.دستات رو روی پاهای کی می ذاری این روزا؟