چهارمین

می دونی دارم به چی فکر می کنم؟به اون ۳ تایی که خریدی که شبی بپوشی و دوباره مثل اون شب زیر نور چراغ توی کوچه از پشت شیشه عینکت من به چشمهای همیشه براقت نگاه کنم و با دستای خودم حباب شیشه ای روشون رو وردارم و ببوسمشون. . .

نمی تونم حتی یک لحظه تحمل کنم که تو درآغوش کس دیگری باشی.به اینکه شاید الان درست همین الان کس دیگه ای داره صدای خندیدنت رو میشنوه فکر کنم.دارم دیوانه می شم...

می خوام بهت زنگ بزنم.نمی دونم چی می شه یا تو چه جوری با من رفتار می کنی اما یادم نمی ره که گفتی ؛ دیگه نمی خوای صدای من رو بشنوی...

لاله؟تو چرا اینجوری شدی؟تو لاله من نبودی؟لاله من کجا رفت؟با کی رفت؟چرا رفت؟چرا جاش رو داد به تو؟

اه. . .

خسته ام . . .خسته...

بهار که آمد ، با خودم گفتم این آخرین اردیبهشت انتظار است و حوالی روزهای بارانی مسافری که رفته بود تا ستاره بچیند ، دوباره باز می گردد. حالا خودت بگو ... من ساده ام یا تو خواستی بیشتر بمانی تا عزیزتر شوی ؟!

نه ! جان خودت گله ای نیست.

مگر می شود دلگیر شد از کسی که چلچله های نگاهش عالمی را مست می کند !

همین خنده های زورکی دور از دستت هم از سر این ْمنْ زیادی است، اما نمی دانم چرا هر چه زمان می گذرد، دلم بیشتر... !

چرا اخم می کنی ؟!

می دانم قرار نبود بیایم و عاشقانه بنویسم تا همه بخوانند و بدانند کسی دوباره دیوانه ات شده...اما ...

اما صادقانه بگویمت : این روزها دیوان خواجه هم چاره کارم نمی کند !

که هر چه غزل داشت فال آمدنت کرد و تو باز نیامدی

وقتی تو نیستی ، مردم این حوالی همه غریبه اند انگار ! مثل چشمهای نجیب خودت که با کودک نگاه من غریبی می کردند....

این روزها باران که می بارد بیشتر دوستت می دارم .

" بنان " که می خواند ، بیشتر حسودی ام می شود ... بیشتر آرزو می کنم

کاش تو هم الهه ناز من بودی تا به اندازه تمام الهه های عالم برایم ناز می کردی

می بینی ؟!...